REDEMTIO Captivorum

REDEMTIO Captivorum

inter praecipua, apud Hebraeos olim Charitatis ac Munificentiae officia fuit. Unde inquiunt. Redemptio captivorum anteponenda est officio pauperes sive victu sive vestitu sublevandi. Neque (in rebus huiusmodi) habetur praeceptum aequale ei, quod de redimendis est captivis, apud Maimonidem, Halach. Mithnoth Aiaiim c. 8. Etiam officiis, erga opera publica, velut urbium muros, synagogas aut alia eiuscemodi sive exstruenda sive retinenda, anteposita. Quin ad hosce inprimis attinere volunt, praecepta de munificentia, clementia et charitate, erga inopes fratres, tradita Deuter, c. 15. v. 7. et seqq. Levitici, c. 19. v. 13. et c. 25. v. 53. Horum enim in numero primarium eos habere aiunt locum, quod non modo victu egerent et amictu, sed in horas, ex dominantium arbitrio, et vitae et honestatis periculum adirent. Habebant autem rationem sexus, dignitatis, natalium aliarumque circumstantiarum, secundum quas alii ante alios, si omnes simul commode redimi nequirent, erant redimendi. Anteponebatur namque ut plurimum femina viro, Sacerdos Levitae, Levita Israelitae, Israelita profano, profanus Mamzeri, Mamzer Nathinaeo, Nathinaeus proselyto, proselytus libertino, libertinus servo; porro sapiens Regi, Rex Pontifici Max. Pontifex Maximus Prophetae. Quod si quis cum Patre suo et Magistro suo captivus teneretur, ipsum Magistro, Magistrum Patri, sed utrique Matrem anteponendam iudicabant, vide Gemaram utramque. Certe et in veteris Romae moribus gradus fuêre, iique ex disciplina et ordine huiusmodi officiorum, veluti Parentibus primo, fidei tutelaeque nostrae creditis secundo, dein hospitibus, clientibus, cognatis, affinibus, praestandorum, uti ex M. Catone, Massurio Sabino, aliis, monet A. Gellius, Noct. Atticar. l. 5. c. 13. De pretio vero redemptionis, ita statuerunt Magistri, in Misna tit. Gittin, c. 4. Non redimendos esse captivos pretiô maiori quam valerent, nec in fugam pelliciendos; utrumque, ob commodum pu. blicum. Hoc, ne alicuius fugâ irritati custodes in coeteros inde acrius saevirent: illud, ne ob grandioris pretii spem, hostes frequentius capturae assuescerent etc. Vide Ioann. Seldenum, de Iure Naturali et Gentium, iuxta disciplinam Ebraeorum, l. 6. c. 19. sub fin.